2003  Maos en Waol gee                     plaet!

Na de oprichtingsvergadering van de Bewaorsmiense in 2001 is de werkgroep Cultuur ontstaan. De werkgroep had het idee een bonte avond te organiseren en plaatste vervolgens een oproep in De Gelderlander . De reacties waren overweldigend en kwamen uit alle hoeken van Maas en Waal. Antoon Hol schreef de revue en door de grote belangstelling  moest de “bonte” avond gewijzigd worden in een serie van 5 voorstellingen.

Onder de titel “Maos en Waol gee plaet” ontstond een 2½ uur durende voorstelling met komische verwikkelingen rond de 60 jarige bruiloft van Hent en Antje.
Op 2 januari 2003 was de première in het Agora theater in Druten. De zaal was overvol en er kwam geroezemoes uit het café van Stet van Oss. Alles stond klaar voor de bruiloft en op het pleintje voor het café is het een komen en gaan van bruiloftsgasten.

Maar wat blijkt: Hent is zoek, nergens te vinden. Iedereen helpt zoeken tot aan de kleinkinderen toe. Ondertussen zingt Blaok uit Appeltern, ondersteund door enkele bakgrond-vrallie  een lied over mooi Appeltern. De kleinkinderen oefenen nog even een liedje en een dansje. De roddeltantes Nel en Sjaan komen om de haverklap even uit het café om alles te becommentariëren en lonken ondertussen naar iedere voorbijkomende vent. Als het publiek in de pauze “er inne gevaet het” komt het erop aan.

 

Wat gaan we beleven?
Han en Miet scheuren met de Zunndapp over het toneel en snappen niet wat er allemaal aan de hand is en de pinnige pastoor wil ook nog wel het een en ander kwijt. Uiteindelijk komt het allemaal goed. Hent is terecht en fanfare Eendracht uit Aofere brengt een serenade voor het bruispaar.

 

Tenslotte zingt de voltallige bezetting het slotlied en iedereen verlaat de zaal met een Maos en Waols complex. Refrein slotlied (melodie Milord):

We hebben zô iets geks,
un Maos en Waols complex.
Ael sinds ons keindertijd
Hèt ons dè al verblijd.
Vaen Alphen tot aon Deest
wij viere altijd feest.
Waent het is reuze fijn
um Maos en Waoler te zijn